زادگاه او شهر سنندج و سال تولدش ۱۲۸۵هجری شمسی است.در کودکی پدرش را از دست می‌دهد و در ده سالگی همراه مادرش راهی حج می‌شود.سپس مادرش نیزبر اثر بیماری طاعون فوت می‌شود و تحت سرپرستی خواهر ناتنی‌اش قرار می‌گیرد.در کودکی قرائت قرآن و خواندن کتابهای گلستان و دیوان حافظ را در مکتب‌خانه می‌‌آموزد.سپس در حجره آقا سید احمد صادقی به تحصیل علوم و آموزش خوشنویسی و حکاکی می‌پردازد. آقا سید احمد صادقی که از مشاهیر و علمای بنام آن دوران سنندج بوده به تعلیم و تربیت میرزا همت گمارده و مقدمات علوم قدیم و فنون خوشنویسی و حکاکی را در حد کمال به شاگردش می‌آموزد.میرزا که روحی پرشور داشته در عنفوان جوانی راهی سفر به بغداد استانبول و سایر شهرهای عثمانی می‌شود.پس از سالها غربت و همنشینی با شعرا و بزرگانی چون سید علا‌الدین سجادی شاعر کرد به طبع آزمایی می پردازد و به گویشهای کردی " هه‌ورامی " " ئه‌رد‌‌ه‌لانی" و زبان فارسی شعر می سراید.میرزا طبع طنز و بزله‌گویی داشته و مضامین و موضوعات روز را با طنز و لطیفه بیان می ‌کرده است.از آنجمله منظومه " زه‌ماو‌ه‌ن کلکوموو " است که آقای محی الدین حق شناس در اثر زیبا و ماندگار خود " شاره‌کم سنه " قسمتهایی از آن را بازگو کرده است.میرزا به شیوه های مختلف خوشنویسی و از جمله طغری آشنایی کامل داشته و در تمام آنها به کمال رسیده است.از کارهای او طغری " یا حضرت سلطان سید عبدر القادر گیلانی قدس سره " است که به صورتی بسیار زیبا و چشم نواز نوشته شده و جزو کارهایش در همین معرفی آمده است.میرزا بر اثر تحصیل و کار مداوم در حجره ها و کارگاه های نمورو تاریک به بیماری آسم مبتلا می شود.این بیماری تمامی سالهای زندگیش را با درد و رنج می آلاید.سر انجام در سال۱۳۴۱ ه.ش در سن۵۶ سالگی فوت می کند و در گورستان پیر محمد سنندج به خاک سپرده می شود.

روانش شاد و یادش گرامی